The most destructive manifesto of love-3

حالم از آنچه فكر مي كردم خيلي خراب تر شده. اعتراف مي كنم كه موجود به شدت ضعيفي هستم. اتفاقات اين هفت هشت ماهه اخير مرا ذره ذره كه نه، خروار خروار از تو خورد و خالي كرد. پوسته اي بيش نيستم حالا. اين ضربه آخري از همه كاري تر بود، طوري كه نتوانم قد راست كنم به اين سادگي ها. ميل عميقي به نبودن و نماندن در من هست، به همان اندازه كه عشق هست و به همان اندازه كه همه ي نيروهاي به فنا دهنده هستند. خسته ام، آنقدر كه توان فكر كردن به صبح فردا را ندارم، يا شايد به ساعتي ديگر را. پوك ام من. ساده لوح ام من و گمان مي كنم همه مثل من اند؛ همين قدر ابله و عاري از تعقل كه من ام. پوچ ام من. هيچ در هيچي تا انتهاي ابديت ام. همان زقوم ام در جهنم دنيا كه ازبيخ بايد بكنندم و خلاص.