The most destructive manifesto of love-7

آنقدر از خرد شدن و فروپاشي گفته ام كه ديگر اين جا اين كلمات را از اصالت و اعتبار انداخته ام. هميشه يكي هست كه از آن ديگري در باختن نرد دل جلوتر تر است و هميشه من همان بوده ام كه نهايتا بيشتر خواسته معشوق اش را و لاجرم نشسته و وانهاده شده و رفتن آن يكي را به تماشا نشسته. هميشه آني كه مانده من بوده ام. هميشه معلق مانده ام، مثل بادكنكي كه قوانين طبيعت هم ديگر همراهي اش نمي كنند در تركيدن و خلاص شدن. هميشه بازنده بزرگ تر بوده ام. هميشه سود و سرمايه را بي محابا سوزانده ام. سهم من هميشه آخرش خلأ بوده. بادكنك بلاتكليفي كه عمري است توي هوا مي چرخد و لابد سزاش همين است، وگرنه بر آن كه حاصلي و فايده اي داشته باشد كسي نيم نگاهي مي كند. 

قادر! كاش مي فهميدم خطاي من چه بود. اين طور معلق بودن سزاي آن خطاست حتما.